Bruksela, Bruksela i... po Brukseli

Mialem nadzieje, ze przynajmniej jeden wieczor w Belgii bedzie spokojny, ale codziennie ktos inny namawial mnie na kolacje z dodatkiem pysznych Leffe Blonde. A tym "blondynkom" ciezko jest sie oprzec ;-)

Chcialem podczas tego pobytu pospacerowac uliczkami przepelnionymi stolikami, restauracjami, klubami... Niestety pogoda byla barowa, a dla niektorych - hotelowa. Gdy juz udalo mi sie raz wczesniej wrocic do pokoju, to wieczor "umilaly" mi odglosy dochodzace (jakkolwiek dwuznacznie to brzmi) z pokoju obok: "oh ja, ja!". W ciagu godziny jurny Niemiec zaspokoil swoja partnerke trzy razy. Na szczescie pozniej Niemcow dopadla sennosc, podobnie jak i mnie.

Bruksela. Restauracyjna wpadka.

Dziś jak zwykle mój szef zaserwował mi dawkę swojego nierozgarnięcia :-) Mieliśmy się spotkać w kilka osób na kolacji. Szef stwierdził, że widzimy się we włoskiej restauracji w Braine L'Alleud. Pojechaliśmy tam, wchodzimy, mówimy, że mamy rezerwację na 9 osób. Kelner prowadzi nas do stolika, zamawiamy coś do picia i czekamy. Po jakimś czasie dzwoni telefon:
- Gdzie jesteście?
- W restauracji. A wy?
- W restauracji.
Jak się okazało, szef niestety namieszał z lokalizacją kolacji. Rezerwacja była w restauracji oddalonej o kilka kilometrów. Gdy próbowaliśmy wytłumaczyć to kelnerom, byli wściekli, że chcemy anulować rezerwację, ale po jakimś czasie zrozumieli, że ta rezerwacja nie była nasza, a ich właściwi goście jednak przyjdą :-)

Co ciekawe, w restauracji tej wisiał polski plakat francuskiego filmu. Pewne rzeczy nie przestaną mnie zadziwiać na tym świecie :-) Chciałem zrobić zdjęcie, ale niestety przez to całe zamieszanie nic z tego nie wyszło. Może innym razem się uda, bo czasem się tam spotykamy.

Bruksela. Koniec dnia pierwszego.

Dzień był męczący. Poranne loty, później pół dnia z audytorami, a na koniec kolacja z tymi samymi ludźmi. Wprawdzie takie wieczorne wyjście na kolację i piwko powinno być przyjemnością, jednak po całym dniu myślenia po angielsku, dodatkowe godziny skupienia na rozmowach w obcym języku są tylko gwoździem do trumny. Padam ze zmęczenia. Szczęście w nieszczęściu, że podczas wyjścia na kolację zaczął padać deszcz, więc nie oddaliliśmy się zbytnio od hotelu.

Jedno jest pewne - Hoegaarden był jak zawsze dobry. Creme brulee też mnie połechtał od środka.

Jeszcze tylko jeden dylemat: mam dwa podwójne łóżka w pokoju... które wybrać? ;-p

Bruksela. Lecę!

No to lece. Jestem ponad chmurami, wiec wpis pojawi sie dopiero gdy dolece na miejsce. Dzis pobudka byla o 4:50. Nienawidze tak wczesnie wstawac, ale tym razem nie mialem wyboru, bo mam spotkanie z audytorami. Zazwyczaj latam po poludniu.Troche slabo przekalkulowalem czas, bo majac samolot o 6:25 wsiadalem do taksowki (w postaci zdezelowanego Deawoo) o 5:20. Taksowkarz przejal sie tym bardziej niz ja i cala droge gadal tylko o tym, czy aby na pewno zdaze na samolot. Zdazylem!

Siedze na pokladzie jakiegos Cimbera i wlasnie zbliza sie ladowanie w Kopenhadze. Pozniej przesiadka na A320 do Brukseli.

Przepraszam za brak polskich liter, ale pisze na Blackberry.

Mapa połączeń

Ostatnio znalazłem aplikację na facebook'u, w której można rejestrować swoje loty. Wiem, że nie będę miał cierpliwości, by rejestrować wszystkie, ale postanowiłem zarejestrować przynajmniej po jednym na każdej trasie jaką przeleciałem. Oto co mi wyszło...

Paryż cz. 4 26.06.2013.

Drugi dzień we Francji. Zjawiam się na warsztatach. Niedługo potem pojawiają się jeszcze dwie osoby z mojej firmy, a na koniec także mój były szef. Po krótkim powitaniu doszło do wymiany zdań na temat hotelu, który, przyznaję bez bicia, jest marny, a który wybrałem ja. W końcu pada pytanie od mojego ex-szefa.
Ex-szef: - A znalazłeś papier toaletowy?
Ja: - Nie, nie miałem jeszcze takiej potrzeby.
Ex-szef: - To pamiętaj! Nie bój się tam włożyć ręki!
Złowieszczy uśmiech na jego twarzy zwiastował co najmniej niezwykłą przygodę przy następnej wizycie na tzw. "dwójkę", więc dopytałem jeszcze o szczegóły.
Już na miejscu, w hotelu, przekonałem się, że... rzeczywiście... w plastikowej łazience w stylu toi-toi, którą ktoś sprytnie wmontował do mojego pokoju, był tajemniczy, ledwo widoczny otwór. Papier zdobywali jedynie ci śmiałkowie, którzy zdecydowali się tam włożyć rękę :-)

Paryż cz.3 25.06.2013.

Późnym wieczorem dobijam do hotelu Premiere Classe. Wygląda raczej na quatrieme classe, ale niestety ceny innych hoteli na ten termin były kosmiczne, a ten był akurat blisko siedziby Oracle'a, do której przyjechałem na warsztaty. Czekam w pustej recepcji. Po chwili rzucam nieśmiałe: "heloł", ale recepcjonisty ni widu, ni słychu. Zjawiają się jeszcze tylko dwaj klienci. Ostatni z nich ma zdecydowanie donośniejszy głos od mojego i po jego nawoływaniach w końcu pojawia się młody jegomość. Daję mu numer rezerwacji, dokument i kartę kredytową. Drugi klient w tym czasie dowiaduje się, że wolnych miejsc już nie ma więc zawiedziony wychodzi. Chłopak za mną natomiast...
- O! Widzę polski dowód. Ja bym w tym mieście kartą nie płacił. Lubią kopiować dane.
Cóż... teraz już za późno, ale rodak nastraszył mnie na tyle, że ani razu nie zapłaciłem już w Paryżu kartą.

Po chwili dostałem klucz, ale standardowo muszę wziąć fakturę. Próbuję po angielsku, ale ni hu hu. Próbuję na różne sposoby wymieniając słowo faktura i rachunek we wszystkich znanych mi językach (niestety francuskiego wśród nich nie ma;-). Pokazuję kartkę z nazwą i adresem firmy. Też nic. Polak za mną pomaga mi z całych sił używając kilku francuskich słów. Nadal nic. Po kilku minutach facet w końcu drukuje mi rachunek, na którym zamiast imienia jest dwuczłonowa nazwa mojej firmy, bez żadnego adresu. Trudno... musi mi to wystarczyć. Oddalam się lekko zdruzgotany niemożnością skomunikowania się z osobnikiem, który udaje recepcjonistę, a za plecami słyszę:
-"Salam alejkum"
-"Wa alaikum s-salam wa rahmatu?llahi wa barakatuh"

Może to jest język, którego trzeba się zacząć uczyć, by w przyszłości jakoś funkcjonować w Europie? :)

Paryż cz.2

Mistrz pierwszego planu. Kto zauważy? :o)

Wieżę Eiffla tym razem odpuściłem. Byłem na niej jakiś czas temu, kiedy to podczas podróży do Hiszpanii zboczyłem z trasy i wjechałem na jeden wieczór do stolicy Francji. Może w przyszłym roku uda się pojechać tam jeszcze raz służbowo. Jeśli będę w Paryżu dłużej niż 2-3 dni, to chciałbym wejść na wieżę o własnych siłach :)

Paryż

Z racji tego, że w okresie wakacyjnym podróżujemy w firmie mało, to na początek co nieco z mojego ostatniego, czerwcowego wyjazdu. Zazwyczaj nie lubię długich służbowych wyjazdów, ale jak się jedzie w takie miejsce jak Paryż, to 2 wieczory to zdecydowanie za krótko. Dobrze, że w czerwcu dni są długie. W sumie każdego dnia przeszedłem po ok. 10-15 km robiąc sporo zdjęć. Jednym z minusów podróży służbowych jest to, że po pracy większość znanych miejsc można obejrzeć jedynie z zewnątrz, bo nie są czynne do późnego wieczora.